Reseña del libro "Romaanse volkeren"
Het oude Rome (Roma) - oorspronkelijk een gemeenschap in het oude Italië, toen een slavenstadstaat (polis), naar de naam van Rome in het Latijn Roma en noemde alle volkeren, waarvan de talen zijn afgeleid van het Latijn, Romaanse volkeren, Romaanse talen. De Romeinen hebben in het begin alle schiereilanden van de Apennijnen aan zichzelf ondergeschikt gemaakt; daarna een aanzienlijk deel van Europa, de kust van Noord-Afrika, Klein-Azië, Syrië. Rome is ontstaan in het gebied Lacium (Latium), aan de linkeroever van de rivier de Tiber. Constante nederzettingen in Latium zijn blijkbaar pas aan het einde van het 2e millennium voor Christus verschenen. Ze behoorden tot de voorouders van een Italiaanse stam van het Latijn (van hen ook de naam Latijn). In 8-6 eeuwen voor Christus intensiveerden de Latijnen het proces van ontbinding van de primitief-communautaire relaties, er ontstond privé-eigendom, er werden klassen geboren. Er verschenen versterkte nederzettingen van de stad. Aan het einde van de 7e eeuw voor Christus werd een unie van 30 Latijnse steden gevormd, onder leiding van de stad Alboy-Longoi (dit is de zogenaamde Latijnse Unie). Alba, Alba, de naam van verschillende steden in Italië; Alba Longa Alba Longa (kan vertaald worden uit het Latijn als "wit, ver weg", blijkbaar de berg), de oudste stad van Lazium, gesticht door Ascania Yul, zoon van Aeneas, aan de voet van de Albanese berg, de voorloper van Rome.
